Ds. Marijn Gilhuis ‘Pasen – precies daarvoor’
Ds. Marijn Gilhuis, geestelijk verzorger bij Antes schreef onderstaande overweging voor de protestantse kerk in Capelle a/d IJssel.
Op weg naar Pasen staat me dit voor de geest: de worsteling, het geploeter door onze menselijke woestijn. Zie ons worstelen met de oorlog in Oekraïne. Vol ongeloof dat dit mogelijk is, huilen en schreeuwen onze harten om het aangedane leed. We voelen de kracht en de machteloosheid van de grote woorden en idealen: Wat kunnen we doen zonder zelf een oorlog ingezogen te worden? Hoe ver kunnen en willen we gaan? En als we denken dat dit alleen politiek is, komen we bedrogen uit omdat de leider van de Russisch-orthodoxe kerk deze oorlog een religieuze impuls geeft. De oorlog raakt heel ons leven.
En zo doorkruist Oekraïne de geplande acties voor mensen in nood elders in de wereld, zoals de vluchtelingen in Libanon. Onze kerken hebben daarvoor een actie opgezet met de titel ‘Alles komt goed?!’. Ik begrijp de titel maar krijg er jeuk van. Misschien is dat ook de bedoeling omdat ze een vraagteken en uitroepteken gebruiken ‘?!’: de (soms makkelijke) uitroep van vertrouwen: ‘Alles komt goed!’ terwijl je wereld in elkaar stort, naast de (soms vertwijfelde) vraag of er nog enig perspectief is: ‘Alles komt goed?’
Deze dubbele roep zien we bij Maria die Jezus vasthoudt. Ze wil weten dat het goed komt, dat na de donkere nacht van Goede Vrijdag het Licht van Pasen niet doven zal. Ze wil vasthouden wat kan, wil Jezus dichtbij. Thomas doet dat een aantal dagen later ook als hij met zijn vingers de wonden van Jezus aanraakt: ‘Ben Jij het echt? Komt het goed?’
Dit diep verlangen om het Licht vast te houden kom ik tegen in gesprekken met de mensen zoals Chris, die voor de zoveelste keer is opgenomen. Wij mensen herstellen immers maar gedeeltelijk van sommige aandoeningen. Chris viert net als wij, jaar na jaar Pasen. Onze zintuigen worden met muziek, theater, woorden, tv, stiltes en rituelen aangesproken om aan te raken wat dierbaar is: ons geloof en vertrouwen dat de weg van de veertig dagen, de tocht door de diepten van ons leven, niet doodloopt maar doorloopt. Chris zegt het zo: ‘Telkens als ik een kaars aansteek weet ik dat God een plaats voor mij heeft.’
Deze uitspraak is mooi omdat het zoveel in zich heeft: licht, ruimte, God en tijd. In zijn/haar leven kent Chris momenten van Licht, ruimte en God dichtbij. Op die momenten wordt zijn /haar verhaal geraakt door het verhaal van Pasen dat Jezus uit de dood is opgestaan. Chris viert dat ieder jaar volop. Juist als de aanloop naar Pasen vol strijd en moeite zit omdat Pasen het Licht hoogt houdt en onze harten vol hoop.
Ik word blij van dit besef. Het raakt mij, daar waar ik ervaar dat God ons gemaakt heeft voor het Licht en het Leven. Een geloofszaak, om met elkaar te vieren!