Zingen in coronatijd
Wanneer ik zing met allen om mij heen, dan wordt mijn adem van mij afgenomen. Alleen zó kan ik weer op adem komen, niet meer van mij alleen, maar algemeen. Zingen, dat doe je niet uit volle borst, je zingt inademend, omdat je leeg bent, tegen de eenzaamheid in zing je, tegen het ‘nee’, je zingt zoals je drinkt: van dorst. Aldus Willem Barnard
In de auto, op feestjes, in de kerk, op de fiets, in een koor: we konden altijd en overal zingen. Een baby geniet van de zang van zijn moeder; zingen en muziek dragen bij aan zijn taalontwikkeling en versterken de band tussen moeder en kind. Deze herhaling van versjes geven hem blijdschap, troost en rust. Het zijn ook deze emoties die tijdens het samen zingen in de kerk zorgen voor een sterke verbinding binnen de groep. Op Kerstavond zingen we kerstliederen, met Pasen paasliedjes, op 4 mei zingen we onze rituele zang, het Wilhelmus.
Maar in coronatijd werd zingen in de ban gedaan. Zingen veroorzaakte besmettingen en vanuit de PKN werd geadviseerd om niet meer samen te zingen. Dat is moeilijk want zingen is een wezenlijk onderdeel van de kerkdienst, het hoort bij de kerkdienst. Veel koren hebben nu al ruim een jaar niet meer samen gezongen en ook in de meeste kerken wordt veelal alleen nog maar naar online liederen geluisterd.
De coronacrisis is natuurlijk niet de eerste crisis die we als mensheid meemaken en ook niet de eerste waarin de behoefte aan zingen zo gevoeld wordt. In tijden van onrust en natuurrampen zingen we juist graag liederen om gemeenschapsgevoelens te creëren en te bevestigen. Het Wilhelmus ontstond ten tijde van de Opstand en de Marseillaise tijdens de Franse Revolutie.
In al deze liederen is er sprake van gemeenschap en deze wordt telkens bevestigd door het steeds gemeenschappelijk zingen van die liederen. En zo ook in de kerkgemeenschap. De stem is een altijd toegankelijk instrument en voor de meesten van ons ook het makkelijkst te hanteren. Al sinds mensenheugenis creëren we door middel van muziek een groepsgevoel, een collectieve identiteit. Samen muziek maken roept gevoelens van eenheid en saamhorigheid op. Zingen in de kerkdienst is actieve deelname door de kerkgangers; het is communicatie met elkaar en met God; het verbindt, en geeft blijdschap en verdriet. In een aantal plaatsen in Nederland staan op fietspaden borden waarop een zangfietspad wordt afgebeeld: het advies is om op dit pad (mee) te zingen. Laten we hopen dat dit binnenkort ook in de kerken weer mogelijk is.
Bron: protestantsegemeentecapelle.nl