Ds. Buitendijk 'sterven in Jezus is leven'
Op zondag 23 november jl., sprak ds. Buitendijk op eeuwigheidszondag in De Lichtkring in Nieuwerkerk a/d IJssel over het thema: sterven in Jezus is leven. Dit deed hij na lezingen uit 1 Korintiërs 15, Openbaringen 22 en zondag 16. Is het een beladen dag of een troostvolle dag? Of misschien wel een mix van beide op deze eeuwigheidszondag? Het zo ook kunnen dat het gevoel van hoop en verwachting overheerst. Hoe het ook zit bij u duidelijk is dat de dood niet het laatste woord heeft. Maar hoe zat dit nu oud testamentisch gezien? Daar lezen we veelal dat de dood confronterend is en dat de mens kwetsbaar ervoor is. Psalm 103 zegt dat onze dagen geteld zijn, we kwetsbaar zijn als een bloem die vergaat. We snel vergeten zijn. God blies ons adem in lezen we in Genesis. Leven van Zijn adem. En na de zondeval zei God stof bent u en tot stof zult u terugkeren wanneer. En iedereen zal de dood zien zegt Psalm 89. Psalm 73 spreekt over dat wij voor altijd bij Hem mogen zijn bekleed met eer. Een opname in de heerlijkheid. Prediker schrijft over de adem van de mens die terugkeert naar Gods huis.
In het nieuwe testament is met de komst van Christus alles anders geworden. Hij wekte zelf doden tot leven. De dood kon Hem niet tegenhouden. De dood is geen straf maar een nieuw begin door Hem die overwon. Maar toch is ons gemis hard en scherp en voelt vaak nog zo vers. Hetgeen Jezus ook niet voorbij ging. Bij de dood van Lazarus huilde Jezus. Hij staat naast ons in dit verdriet en bied steun. Paulus schrijft gestorven en begraven in Christus maar ook opgestaan uit de dood. Daarom mogen we met Hem leven dood voor de zonden. Onze aardse tent wordt afgebroken maar daarna mogen we bij God wonen. 2 Korintiërs 5 zegt blijf hoopvol tegen alles in want zij zijn ons voorgegaan. Richt u blik naar voren. God geeft ons immers zelf een blik op de toekomst in Openbaringen. Een rivier met levensbomen waar ons leven veilig is in Zijn hand. Geen vaarwel dus maar een tot ziens. Geen afscheid die voorgoed is. Zij die stierven waren eerder thuis dan wij. Leef in die hoop en verwachting.