Ds. Cluistra ‘ geen zwerver maar pelgrim’
Ds. Cluistra is predikant in de Dorpskerk in Capelle a/d IJssel en opent het laatst verschenen kerkblad van zijn gemeente met onderstaande overweging.
We zijn bijna allemaal wel eens in een doolhof geweest. Prachtig zo’n netwerk van gangen en kronkelwegen. Maar hóe kom je eruit? Op het Griekse eiland Kreta heeft Koning Minos ca. 2000 jr. vóór Chr. een labyrint laten bouwen, dat zoveel paden en weggetjes bevatte, dat niemand in die wirwar een uitweg kon vinden. Bovendien liep daar ook nog een verscheurend dier rond: de Minotaurus. Slechts één mens lukte het om er weer uit te komen. Dat was Prins Theseus van Athene, die hierin geholpen werd door een list van Prinses Ariadne. Deze gaf hem namelijk een kluwen draad mee, die hij al lopend steeds afwikkelde, totdat hij het monster zag en versloeg. Geleid door de afgerolde draad vond hij de terugweg uit het labyrint.
In dit verhaal zit een diepe wijsheid. Want hoe vaak moeten ook wij, mensen van de eenentwintigste eeuw, niet uitroepen: we komen er niet (echt) uit! En dan kun je denken aan problemen als klimaatverandering, armoede, ruzie, ziekte, dood. Ondanks alle mooie dingen is onze moderne wereld toch in wezen een doolhof. Maar...is er dan geen (lei)draad die ons uit dit doolhof kan leiden? Ja, roepen veel systemen ons toe. Het communisme schilderde ons een heilstaat voor, maar je schrikt hoe dat gestalte kreeg. Het kapitalisme zet alles op de kaart van groei in productie en consumptie. Maar ook met dat laatste blijft het hart van de mens leeg. Want ons hart verlangt naar liefde, naar gekend te zijn. Geborgenheid.
Moet je het dan dus maar gaan zoeken in allerlei religies? Maar ook dat is niet gemakkelijk. Het hindoeïsme heeft een ontelbaar aantal goden. Alsof dat geen doolhof is! Het Boeddhisme is in zekere zin een godsdienst zonder god. Je moet jezelf maar zien te redden. De reformator Johannes Calvijn (1509-1664) heeft eens het diepzinnige woord gesproken: ‘God is een labyrint, waarin je verdwaalt buiten Christus om.’ Inderdaad, dikwijls begrijpen wij het handelen van God niet. God gaat zijn ongekende gang. (Lied 943) Het is alsof er een donkere sluier om Hem heen is, omgeven door wolken en donkerheid (Ps. 97:2). God is de Heilige, de Verhevene. Maar... ís Hij dan een labyrint? Nee, God is te kennen en Hij láát Zich kennen! Lees het evangelie volgens Johannes. In 1:18 lees ik: ‘Niemand heeft ooit God gezien, maar de enige Zoon, die zelf God is, die aan het hart van de Vader rust, heeft Hem doen kennen.’ En in 14:9 zegt Jezus: ‘Wie Mij gezien heeft, heeft de Vader gezien’. Wanneer we met Hem leven dan dolen we niet meer rond maar dan vinden wij onze bestemming. Geen zwerver meer maar pelgrim. Hij heeft de draad in handen. Oók in de vele onbegrijpelijke dingen. Dat is ons houvast! Gods plannen falen niet. Zijn Koninkrijk komt.