Ds. Den Besten ‘De vervallen hut van David’
Ds. Den Besten, verpleeghuis predikant in Rotterdam en verbonden aan de Hervormde gemeente in Nieuwerkerk a/d IJssel, schreef de meditatie voor het juni nummer van Onderweg het kerkblad voor de Hervormde kerk.
'Te dien dage zal lk de vervallen hut van David weer oprichten'. (Amos 9: 1 1). Het thema van deze uitgave van Onderweg is 'Israël'. Daarmee willen we als kerkelijke gemeente onze verbondenheid met Israël aangeven. Het is goed om er bij stil te staan hoe onze houding is t.o.v. Israël.
Want, hoe je het ook wendt of keert, Israël is en blijft het volk van God. In Genesis 12 belooft God Abraham een volk en het land. Deze dubbele belofte is bepalend geweest voor de geschiedenis van het Jodendom. God maakt voor Zijn volk ruimte in het beloofde land. En aldaar is het haar roeping om als Gods volk te leven. Daarin onderscheidt het volk zich van de andere volken. God is Koning. Daar zou iets van uit moeten gaan naar de volken van rondom. Maar Israël heeft haar roeping niet verstaan. Ze heeft zich aangepast door haar roep om een aardse koning waardoor ze een speelbal van de volken wordt. Ballingschap en overheersing is het gevolg. Een vervallen hut.
Maar er komt een keer. God spreekt, middels Amos: 'Te dien dage zal lk de vervallen hut van David weer oprichten'. Een nieuw begin. Er zullen koningen zijn die de Heere dienen. Maar die woorden hebben ook nog een andere strekking. Het verval van Israël door de verstrooiing, door de massale Jodenhaat, zal God ten goede keren. De vervallen hut van David wordt opgericht. In Gods geschiedenis met Zijn volk is 1948 een keerpunt. Een nieuw begin, de staat Israël.
Maar die oude woorden van de profeet Amos hebben nog een derde laag. Er zal een nieuwe heilzame orde komen. Uit de vervallen hut van David zal een Spruit opschieten: Jezus Christus. De jubel over het nieuwe begin klinkt uitgebreid in de Romeinenbrief. Paulus is er zeker van, dat de Messias is gekomen om de vervallen hut van David weer op te richten. Met die boodschap gaat hij naar de synagoge. Naast gehoor, vindt hij daar ook veel tegenstand. Dat is voor hem een pijnlijke wond. Hij heeft hartzeer om Israël. Het is de God van Israël die zalig maakt. En Hij doet dat in Zijn Zoon Jezus Christus.
Is nu Gods heilsplan via Abraham, Israël en zijn Messias mislukt? Zeker niet! Ook in haar ongeloof en verharding blijft Israël onderwerp van Gods heilsplan. Wij hoeven daarin Israël niet te verheerlijken, want het is een zondig volk net als wij. Het volk, dat niet uit zichzelf voortreffelijk is, maar dat de geschenken van God heeft ontvangen, als volk van God. Zo kan Paulus zeggen: 'Hunner is de aanneming tot zonen'. Dat geldt nog steeds. Laten we dat beseffen.