Ds. Evert van den Ham ‘een schietgebedje’
Ds. E. van den Ham is als predikant verbonden aan de Oosterkerk in de Zoetermeerse wijk Oosterheem en trad op als achterwacht voor de Hervormde gemeente uit Zevenhuizen vanwege onderbezetting. Nu na het vertrek van ds. Van Vreeswijk neemt hij in ieder geval het openingswoord in het laatst verschenen kerkblad op zich.
Het boekje Nehemia hoort bij mijn favoriete Bijbelboeken. Het gaat weliswaar niet over de grote thema’s van kruis en opstanding, vergeving en verzoening, maar het gaat wel ergens over! Het gaat over een mens die geraakt wordt door het verval van wat voor hem heilig is en die het daar niet bij laat zitten. Hij is geen ambtsdrager, maar hij schuwt het niet om toch het initiatief te nemen. Wie is die Nehemia eigenlijk?
In maatschappelijk opzicht had Nehemia het goed voor elkaar. Hij is schenker van koning Artaxerxes. Een vooraanstaande positie! Als op school verteld werd over de schenker en de bakker in de geschiedenis van Jozef, dan dacht ik aan onze melkboer of aan de bakker op de hoek. Maar Nehemia was als schenker een vertrouwde dienaar van de koning. Vertaal dat in het Latijn en dan krijg je het woord ‘minister’. Minister is hij dus, en kennelijk niet zonder reden. Verderop in dit boekje lees je over zijn organisatietalent: een eerste klas manager. Het raakt Nehemia diep als hij hoort dat de muren van Jeruzalem in verval zijn. Daar geeft hij anderen niet de schuld van, maar hij heeft het over zichzelf en zijn voorouders. ‘Wij zelf hebben God vergeten. Wij zelf zijn niet geweest wat God van ons vroeg.’ Maar Nehemia blijft niet steken in zelfbeschuldiging en zelfverwijt. Hij vraagt om zelf een instrument te mogen zijn om verandering in de situatie te brengen.
We horen over zijn verlangen om een verschil te mogen maken. Daar bidt hij om! En zo wordt Nehemia een man die zijn talent en zijn positie zal inzetten om te bereiken dat Jeruzalem weer wordt hersteld. Daarin is hij een voorbeeld voor ons. Laten ook wij ons in de kerk inzetten op het gebied waar we goed in zijn. Laten we dat aanbieden als we er niet voor gevraagd worden! Het zal hard nodig zijn voor de opbouw van de kerk na corona! En heel mooi vind ik dat zinnetje dat u boven dit stukje kunt lezen. Over het schietgebedje van Nehemia. Nee, soms heb je niet veel tijd om te bidden of te danken. Dat had hij ook niet. Maar hij heeft de vraag van koning Artaxerxes als een bijzonder moment gezien, een door God gegeven kans om van betekenis te kunnen zijn. Nee, tijd om “echt” te bidden is er dan niet. ’t Moet maar met de ogen open en de beker voor de koning in zijn handen. Even maar. Maar toch! Bidden tot God van de hemel. Soms zien we niets van Zijn leiding. Maar op andere momenten… Dat schietgebedje laat me zien dat Nehemia een mens is die zich inzet alsof alles van hemzelf afhangt, in de wetenschap dat God alleen het volbrengen kan. Dat geldt ook voor de kerk na de corona tijd.