Ds. G. Treurniet ‘hoop’
In De Lichtkring sprak ds. G. Treurniet over hemelvaart aan de hand van Handelingen 1 en Hebreeën 6 en met name de verzen 18 t/m 20. Hij gaf het de titel Hoop mee.
Wat is er te vieren vandaag vroeg Treurniet zich hardop af. En wat zijn we ermee opgeschoten? De anderen christelijke feesten zijn veel duidelijker. En nu net als het evangelie de wereld in kan vertrek Jezus. Je moet je vasthouden aan de hoop zegt Hebreeën maar is dat niet wat optimistisch? Koud, aards ijzer? Is dat ons handvat? Wat een vergelijk onze niet tastbare ziel tegenover koud ijzer? Een anker ligt normaal op de bodem en deze hangt nota bene achter het voorhangsel.
Toevlucht nemen is je vasthouden aan de hoop en mensen doen dat normaal als er nood is. Zeker in doodsnood de dood van binnenuit. Dan zoeken we toevlucht bij iemand die sterker is dan wij zelf. En dat kan alleen Jezus zijn. Die heeft immers de angel uit de dood getrokken. Hierop mogen we vertrouwen al zien we het nog niet. Want deze hoop is een zekerheid en Hebreeën vergelijkt het met een anker het onmisbare onderdeel wanneer er geen meerpaal voorhanden is. Zo is onze hoop een anker voor onze ziel. Hopen op Hem is geen droom.
Is dit niet een schrale troost? Alleen voor de ziel? En wat is er dan veranderd? Ziel betekend je totale leven. Geestelijk en lichamelijk dus is hier sprake van een totale verlossing fysiek en mentaal. Jezus redde het totale leven. Maar hoe zeker is dit anker dan? Want als die ergens achter blijft hangen drijft de boot weg. Het anker van hoop hangt vast achter het voorhangsel zegt de brief. Op de plek waar Jezus als was gepasseerd. Beeldspraak natuurlijk maar het symboliseert de hemel. Vandaar het vergelijk met die andere hogepriester Melchisedek die daar ook was. Melchisedek had geen blijvende toegang in tegenstelling tot Jezus. Jezus had ook geen opvolger nodig want Hij bleef. Hij is onze gangmaker naar de God de Vader. Hij is het nieuwe verbond onze hogepriester. Ons anker en onze hoop.