Ds. J.W.Sparreboom ‘Rust bij God’
Ds. Sparreboom schreef het voorwoord van het juli nummer van het kerkblad van de Hervormde gemeente in Nieuwerkerk en wijst naar God als rustplaats.
"Voorwaar, ik heb mijn ziel tot rust en tot stilte gebracht." Psalm 731: 2a. De afgelopen periode werd onze samenleving getekend door onrust, vanwege het coronavirus en alle maatregelen. Onrust is er trouwens in de hele wereld, vanwege talloze oorlogen, dreigingen en rampen. Het kan veel innerlijke onrust veroorzaken. In deze zomertijd blikken we terug én kijken we vooruit naar de toekomst.
De psalmist is onderweg naar de tempel in Jeruzalem. Onderweg wordt zijn leven getekend door innerlijke onrust. Zeker, hij zet zijn lied in met de belijdenis dat zijn hart niet hoogmoedig en zijn ogen niet trots zijn. De psalmist erkent met deze woorden dat hij in het verleden wel hoogmoedig van hart is geweest.
Het roept deze vraag op bij mijzelf: hoe vaak heb ik neerbuigend gekeken neer anderen? Hoe vaak streefde ik ernaar om méér te hebben, méér te bereiken, méér te zijn dan anderen? Er is in het leven van de psalmist iets gebeurd. Hij heeft rust gevonden. Hij is stil geworden. Hij gebruikt het beeld van een kind, een peuter, die de moederborst ontwend is. De psalmist zegt dat hij net als dat kind tot rust is gekomen. Hij hoeft niet langer op zijn tenen te lopen en zich te bewijzen voor anderen, want hij wordt gedragen door zijn moeder. Dit is het beeld dat de psalmist van het geloofsvertrouwen schetst. Hij mag geloven als een kind.
In het Nieuwe Testament horen we hoe Jezus zijn leerlingen en ons bij zich nodigt. Want werkelijke rust vinden we bij Hem. Hij schenkt ons de rust wanneer we vermoeid en belast zijn, wanneer we moe zijn geworden van onszelf, van alle dingen die we moeten doen en presteren. Wanneer we moe zijn geworden van de dingen die anderen ons opleggen, de eisen waaraan we moeten voldoen. We mogen in deze zomertijd met alle onrust die ons wordt opgelegd en die van binnenuit komt, bij Jezus komen om bij Hem rust te ontvangen voor onze ziel. Vanuit deze innerlijke rust mogen we als een gespeend kind verder trekken, onderweg naar een nieuw winterseizoen. Door het geloof in de Heere Jezus Christus kunnen we zeggen: onderweg naar het hemelse Jeruzalem!