Ds. Kollenstaart ‘Sterven tot Gods eer?’
Ds. Marien Kollenstaart, predikant in de Kerk in Nesselande, schreef onderstaande meditatie voor de nieuwsbrief van mei.
‘Met deze woorden duidde hij aan hoe Petrus zou sterven tot eer van God.’ (Johannes 21:19)
In een gesprek werd ik getroffen door het verhaal van twee oudere mensen. Ze hadden erg veel verdriet, omdat ze twee van hun drie kinderen hadden verloren. Wat een lijden moesten zij verdragen in hun gezin. En natuurlijk heeft elk huisje zijn kruisje, maar soms denk ik wel eens aan de uitspraak ‘de duivel schijt altijd op dezelfde hoop.’ Je hoeft lijden niet met elkaar te vergelijken; elke pijn moet je serieus nemen. Maar als je sommige levensverhalen hoort, lijkt het alsof het lijden niet eerlijk verdeeld is. En dan komen heel begrijpelijk de waaromvragen naar boven. Waarom lijkt het de ene familie of persoon voor de wind te gaan en het geluk hen toe te lachen, terwijl anderen de ene na de andere Jobstijding verdragen moeten? Vragen waar je geen antwoord op krijgt.
Jezus spreekt met Petrus over de manier waarop hij zal sterven. Geen gemakkelijk onderwerp. Even hiervoor heeft Jezus Petrus gerehabiliteerd door hem drie keer te vragen of hij van Jezus hield. Als tegenhanger voor de drie keer dat hij zijn Meester verloochend heeft. Nadat Jezus hem de opdracht geeft om Zijn schapen te hoeden, snijdt Hij dus dit pijnlijke onderwerp aan: ‘Waarachtig, Ik verzeker je: toen je jong was deed je zelf je gordel om en ging je waarheen je wilde, maar wanneer je oud wordt zal een ander je handen grijpen.’ (vers 18). Als consequentie van Petrus’ inzet voor Jezus’ kudde zal hij geconfronteerd worden met vervolging. Net als Jezus zelf zal hij gevangen genomen worden en moeten sterven. Inderdaad is Petrus volgens de verhalen gekruisigd. Omdat hij het teveel eer vond om precies op dezelfde manier te sterven als Jezus, schijnt hij gevraagd te hebben om op zijn kop gekruisigd te worden.
Dit sterven zou tot eer van God zijn. Vroeger wond ik me altijd over deze zin op. Hoe kun je nou God eren door dood te gaan? Het christendom heeft toch niets met zelfmoordterroristen te maken? God is toch een God van leven die niets liever wil dat wij leven door Hem?
De oudere mensen vertelden me dat hun zoon ondanks zijn ziekbed velen tot zegen is geweest. Wonderwel had hij altijd een goed woord en bemoediging over voor wie hem kwam bezoeken. Hij getuigde tot het laatst ook van zijn geloof, waardoor menigeen, ook niet-gelovigen, onder de indruk was van de hoop die hij uitstraalde en nieuwsgierig werd naar de Bijbel. Zou dit een voorbeeld kunnen zijn van sterven tot eer van God? Niet dat het de waaromvragen oplost; we weten nog steeds niet waarom de een jong overlijdt en de ander niet. Wel roept het bij mij de vraag op: is het mogelijk om dus ook in je pijn, lijden, ziek-zijn en zelfs sterven een getuige te zijn van God?
Petrus bracht in zijn leven en zijn sterven de eer aan God. Natuurlijk is God niet blij als zijn kinderen vervolgd worden om hun geloof of te jong overlijden door ziekte of een ongeluk. Hij is en blijft een God van leven. Jezus zelf heeft ook nooit iemand ziek gemaakt of vroegtijdig van het leven berooft. Integendeel: Hij genas de zieken en wekte jonggestorvenen op. Maar blijkbaar is, als je vervolgd wordt om je geloof of als je op een sterfbed ligt, het mogelijk om toch de eer aan God te geven. Door je woorden, houding en geloof.
Het verhaal van Petrus en de jongeman wekken bij mij het verlangen op om in leven en sterven gericht te zijn op God en Hem de dank te geven voor Zijn liefde en trouw.