Ds. Kollenstaart ‘volhouden’
Ds. Marien Kollenstaart, predikant in de Kerk in Nesselande, schreef onderstaande meditatie op de website kerkinnesselande.nl voor zijn gemeente.
Geniet jij van deze sportzomer, interesseert het je of komt het je keel uit?‘ Houd vol’ (Hebreeën 12:7) Geloof en sport: gaat dat samen? De kerk en lichaamsbeweging lijkt als je kijkt naar de geschiedenis nooit een heel gelukkig huwelijk te zijn. Men was bang voor de verheerlijking van het lichaam boven de ziel, voor afgoderij, voor excessen op de tribune. En zou Paulus al niet dat de oefening van het lichaam van weinig nut was? (1 Timotheüs 4:8) Tegelijkertijd zijn er christelijke sporters die God dankbaar zijn voor hun talent, getuigen van hun geloof en juist door hun populariteit veel impact hebben, zoals Memphis Depay. In de Alblasserwaard keek menige behoudende kerkganger raar op dat ik als dominee op voetbal zit.
Maar zijn we juist geroepen om in je gewone leven, te midden van gewone mensen, iets van Jezus te laten zien? In de Hebreeënbrief wordt sport gebruikt als voorbeeld voor geloven. De lezers hadden het zwaar te verduren. Ze kregen na hun bekering tot Jezus te maken kregen met tegenwerking. Enkelen hadden het geloof zelfs al vaarwel gezegd. De schrijver wil hen bemoedigen. Hij neemt hun lijden serieus: geloven is niet een luxe arrangement in een Romeins viersterren badhuis, maar een levenslang durende hardloopwedstrijd in een stadion. Geen Olympische Spelen maar ‘Holy-mpic Games’, de uitdaging om heilig te blijven leven (Hebreeën 12:1; 4-12). Hoe kunnen de hijgende Hebreeën die op hun laatste geloofsbenen lopen de geestelijke marathon volhouden? Door naar Jezus te kijken die het ook volhield (Hebreeën 12:2). Het Griekse woord voor volhouden betekent letterlijk ‘eronder blijven’. Jezus ‘bleef eronder’, zelfs onder de last van het kruis, zonder eronder te bezwijken of eronder door te gaan. Zijn geheim? Hij bleef tijdens Zijn race zijn ogen richten op zijn Vader en het vooruitzicht van de huldiging bij Hem.
Een vriendin van mij deed eens mee aan de Alphe d’Huzes, een sportieve uitdaging om zes keer de beroemde ‘Nederlandse berg’ uit de Tour de France op te fietsen om daarmee geld op te halen ter bestrijding van kanker. Zij vertelde dat zij tijdens de beklimmingen een fotootje van haar aan kanker overleden vader bij zich had. Elke keer dat ze door de verzuring dacht aan opgeven, keek ze naar hem. Dat gaf haar kracht om door te harken naar de top. De Zoon keek naar de Vader. Daarmee gaf Hij de Hebreeën en ons een voorbeeld. Wat jij ook maakt aan lijden, kijk niet naar je omstandigheden, naar wat er mist, naar de scherven van je bestaan. Kijk omhoog. Kijk naar Jezus en vraag om Zijn conditie, energie en doorzettingsvermogen. Dan wordt het hoe dan ook een mooie sportzomer, zelfs als je er niets mee hebt. (bovenstaande meditatie is gebaseerd op een stuk uit hoofdstuk 4 ‘Lijden’ van mijn boek Zoals Jezus. Een leven lang leren lijken op Hem)