Ds. Lopers ‘de weg vooruit’
Op zondag 7 december sprak ds. Henco Lopers op de tweede adventszondag in De Lichtkring in Nieuwerkerk a/d IJssel over Jesaja 40 de verzen 1 t/m 11 – baan de weg voor God in je hart. De wereld staat stil en de flow is eruit. We kunnen geen kant uit en alles moet online. Is het gemak of een sociaal isolement? Hoe gaan we in deze situatie om met vriendschap en je carrière? We passen ons aan en zoeken naar kansen en mogelijkheden. Toch ervaren we verlies en gemis.
De weg die vooruit gaat is de weg met God. Jesaja zegt Troost troost troost mijn volk. Troost is een wat ouderwets woord wat we nog gebruiken als we het hebben over een kind troosten en/of als er iemand is gestorven. Want vaak denken we ik red het wel. Toch zegt Jesaja het en er spreekt hoop en perspectief uit. Hij mag het volk van God troosten nadat het volk 70 jaar stilstand. Het was op dat moment 70 jaar geleden dat het volg in ballingschap was geweest en gedurende die periode stonden ze stil. Geen tempeldiensten en dat voel je je beperkt.
Wij staan slechts 7 maanden stil en Jesaja leert ons dat het voorbij gaat en spreekt Jeruzalem moet in. Hij laat ze de luister van God zien. Hij die er altijd bij is. De schuld is voldaan en de slavernij is over. De ballingschap was er niet voor niets want het volk was hun eigen weg gegaan en waren God vergeten. Keer terug naar mij zo klinkt de oproep vanuit Jesaja. We zien dit heel de Bijbel door gebeuren en vandaag de dag is het niet anders.
Kijk eens hoe we nu leven in het Westen. We leven veelal op eigen kracht en onder eigen regie. Hoeveel mensen leven er nog met God? We zijn wereldwijd stilgezet en staan in onze kwetsbaarheid. Jesaja zegt we zijn als een veldbloem en het virus kan ons ook treffen. Wat wil God ons leren in deze crisis? God laat ons andere dingen zien en Zijn belofte is de weg vooruit, Een weg van hoop en troost. Wij staan stil en er lijkt niets te gebeuren maar God baant een weg in vrede met Hem. Jesaja spoort ons aan: baan een weg voor de Heer in de woestijn. De opdracht is en we moeten terugkeren naar Hem. In de woestijn van ons leven maken we ruimte voor Hem – de adventsgedachte. De reddende Zoon van God. Hij die in ons wil wonen en daarom ruimen we de brokstukken op die tussen Hem en ons instaan.
Als er ruimte komt voor Hem in je hart dan zal Hij ook komen en mag je Zijn liefde ervaren hetgeen onze troost is. Zijn arm is krachtig maar ook teder. Wie hoopt op de Heer krijgt nieuwe kracht.