Ds. Rob van der Plicht ‘Kijken door de ogen van’
In de eerste uitgave van het kerkblad van de Protestantse gemeente De stroom uit Moordrecht schrijft ds. Rob van der Plicht het voorwoord. De duisternis kan de duisternis niet uitdrijven; alleen het licht kan dat. Zo kan haat de haat niet uitdrijven; alleen de liefde kan dat. Het zijn woorden van ds. Martin Luther King. Woorden die staan op de achterflap van een boek met preken van hem, getiteld ‘Sterk door de liefde’. Martin Luther King was een Amerikaanse baptistenpredikant, die ook een van de belangrijkste leiders werd van de Amerikaanse burgerrechtenbeweging. Totdat hij op 4 april 1968 werd vermoord. Het jaarthema, dat we het komende seizoen hanteren: ‘Kijken door de ogen van ….’ Kijken door de ogen in dit geval van Martin Luther King. Door zijn ogen de Bijbel lezen en over God spreken.
Zo sprak Martin Luther King de woorden: ‘ik weet niet wat de toekomst brengen zal, maar ik weet wel wie de toekomst in handen heeft. En als Hij ons leidt en onze hand vasthoudt, zullen wij onze plek erin vinden’. Woorden die zo lijken te komen uit het prachtige lied van Jacqueline van der Waals (Liedboek 913). Het zijn woorden die het voor ds. King mogelijk maakten dat hij kon dromen. Velen zullen Martin Luther King ogenblikkelijk combineren met de beroemde woorden ‘I have a dream’. Die droom was dat op een dag ‘de kinderen van voormalige slaven en de kinderen van voormalige slavenhouders in staat zouden zijn samen aan te schuiven aan een tafel van broederschap’. Hij sprak erover in visionaire taal. Als in een visioen zag hij het al voor ogen. Het is een heel Bijbelse gedachte, zoals die van het visioen uit Openbaring van de nieuwe hemel en de nieuwe aarde. En van de stad die uit de hemel neerdaalde. Een stad met een oneindige omvang, waarvan de lengte, de breedte en de hoogte even groot waren.
Ds. King verbindt deze tekst met ons leven. Met de lengte (jezelf lief kunnen hebben), de breedte (de ander lief kunnen hebben) en de hoogte (de relatie met God, de Ander). Alle drie horen ze onlosmakelijk bij elkaar en het leven is volgens hem pas compleet als alle drie de componenten gelijk met elkaar opgaan. Wijzelf, de ander en de Ander gaan samen in het leven van een christen. Daarvoor moeten we wel zelf alle drie toelaten, ook God. God zet de eerste stap in ons leven, maar het is aan ons om te reageren als Hij op de deur van ons hart klopt. We zullen zelf de deur van ons hart moeten opendoen om Hem binnen te laten. En als we ons hart voor Hem openstellen dan mogen we beseffen dat, wat er ook gebeurt, in tijden van voorspoed en tegenspoed, God bij ons is.
Met de woorden van Psalm 139 (vers 7-12): Hoe zou ik aan uw aandacht ontsnappen, hoe aan uw blikken ontkomen? Klom ik op naar de hemel – U tref ik daar aan, lag ik neer in het dodenrijk – U bent daar. Al verhief ik mij op de vleugels van de dageraad, al ging ik wonen voorbij de verste zee, ook daar zou uw hand mij leiden, zou uw rechterhand mij vasthouden. Al zei ik: ‘laat het duister mij opslokken, het licht om mij heen veranderen in nacht’, ook dan zou het duister voor U niet donker zijn – de nacht zou oplichten als de dag, het duister helder zijn als het licht.
Visionaire taal, die zomaar ook werkelijkheid kan zijn en worden in ons leven. Mooi om te kijken door de ogen van een ander, om zo de Ander beter te leren kennen.