Ds. Rob van der Plicht ‘waar stel jij je vertrouwen op?’
Ds. Rob van der Plicht is predikant in de Dorpskerk in Moordrecht en hij sprak op de eerste adventszondag over vertrouwen.
Het verhaal in Lucas 2 begint met een volkstelling (vers 1-5). Keizer Augustus wil weten hoeveel mensen er in zijn rijk wonen. Ook in onze tijd wordt er heel wat geteld. Het beleid van de overheid leunt zwaar op tellingen, zoals op het aantal besmettingen. Op zich niets mis mee. Maar ze kunnen ook een eigen leven gaan leiden. Dat hebben we wel gemerkt in de toeslagenaffaire.
Waar stelt u, waar stel jij je vertrouwen op? In hoeverre je zelf meetelt? Soms lijkt het wel of je overal moet scoren. Alsof aantallen doorslaggevend zijn voor of het goed is. Hoeveel likes krijg jij op je berichten via sociale media? Hoeveel vrienden / hoeveel volgers heb jij? En als ik voor mijn gevoel niet meetel, hoe kan ik dan nog meer opvallen?
Durf je in plaats daarvan je vertrouwen op God te stellen. Je zo, helemaal, aan Hem overgeven, dat je je lot in Zijn handen durft te leggen? Of tellen en rekenen we liever?
Als God zou tellen, dan zou Hij waarschijnlijk de wereld te licht bevinden. Maar God wil zo niet tellen. Er is iets tussen God en mens, wat niet geteld kan worden. Gods barmhartigheid, Zijn genade. Daarom gebruikt God de volkstelling die Augustus laat houden. Zodat Jozef en Maria naar Bethlehem moeten reizen. Want daar moet de Messias geboren worden. Gods genade in ultimo!
Jezus – God zelf - kwam op aarde als een klein en hulpeloos kind, in het gezin van twee mensen, Jozef en Maria, die maatschappelijk gezien niet veel voor stelden. God laat ons zo dus heel duidelijk zien dat voor Hem meetellen op een heel andere manier gaat. Voor God is immers iedereen waardevol?
Wat zeggen getallen nu eigenlijk? Eén fout en al je likes op internet zijn helemaal niets meer waard. Als er één ding is dat wij geleerd zouden moeten hebben van de afgelopen twee jaar dan is dat de samenleving, dat ons eigen leven, niet maakbaar is.
En als er één ding is dat Advent ons kan leren, is het dat we niet zonder Gods genade kunnen. Daarom kwam God op aarde in een weerloos kind. Als mens. Gelijk aan ons, om ons mensen te kunnen redden. Om ons vertrouwen te kunnen winnen. Om Hem te volgen. Want Hij was één van ons. God werd mens, voor u, voor jou. Hij stelt – dwars door de duisternis van de tijden - de toekomst voor ons open. Hij ís … onze toekomst! Oók als de wereld nu nog allesbehalve volmaakt is.
Dáárom vieren we Advent. Het feest van de hoop, van de blijde verwachting van de komst van de Heer. Van Jezus die van zichzelf zegt (Johannes 8: 12): ´Ik ben het licht voor de wereld. Wie Mij volgt loopt nooit meer in de duisternis, maar heeft licht dat leven geeft!