Ds. Ruben Schep ‘Dans toch mee’
Ds. Ruben Schep, protestants predikant in de Oosterkerk in Capelse wijk Oostgaarde en voormalig predikant in de Dorpskerk in Moordrecht schreef de overweging ‘Dans toch mee’ onder andere voor de website van de protestantse gemeente in Capelle (www.protestantsegemeentecapelle.nl)
Het afgelopen jaar hebben we wat afgedanst. Althans, volgens onze premier. Gedanst met het virus. Het was een van de beelden die werd gebruikt om aan te geven dat de coronamaatregelen werden aangepast aan de besmettingscijfers. Doet het virus een stap naar voren doordat besmettingen toenemen, dan doen wij een stap naar achter met strengere maatregelen, en andersom. Zo dansen we het virus het land uit. Een mooi beeld, maar toch past een dans niet echt bij een virus wat mij betreft. Dansen hoort namelijk niet bij de dood, maar bij het leven. Een dans ontspant en een goede dans nodigt uit mee te bewegen.
Van nature hebben de meesten van ons niet direct echt iets met dansen en willen we helemaal niet meebewegen. We voelen ons ongemakkelijk en willen die dansvloer niet op. Liever onopvallend op een stoel dan opvallend in het licht. Maar, een van de meest voorkomende manieren om toch mee te gaan doen volgens mij is bij een bruiloft. Het bruidspaar doet de openingsdans, en na enige tijd laten zij elkaar los en nodigt de bruid bijvoorbeeld haar vader uit om te dansen en de bruidegom zijn moeder. Maar, ook deze paren laten elkaar even later weer los en zoeken nieuwe danspartners. Zo worden mensen uitgenodigd, over de streep getrokken, raakt de dansvloer langzaam gevuld en weet iedereen: het feest is begonnen.1 In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. 2 Het was in het begin bij God. 3 Alles is erdoor ontstaan en zonder dit is niets ontstaan van wat bestaat. 4 In het Woord was leven en het leven was het licht voor de mensen. 5 Het licht schijnt in de duisternis en de duisternis heeft het niet in haar macht gekregen. (Johannes 1:1-5)
Met kerst wordt traditioneel Johannes 1 gelezen. Het Woord (de logos) is al vanaf het begin bij God en komt in Jezus opnieuw in de wereld. Het woord van licht en leven komt in Betlehem om nieuw leven voor ons mogelijk te maken. Met name in de Engelse kersttraditie is ingegaan op hoe die logos de wereld in komt. Namelijk: door te dansen. Tomorrow shall be my dancing day. Of zoals het lied zegt aan het begin van deze meditatie: het woord als heer van de dans.
In Betlehem komt God opnieuw dansend de wereld in. Niet de dans met het virus, maar de dans van Vader, Zoon en Geest wervelt onze wereld van donkerte, angst en voorzichtigheid opnieuw in. En net als de bruid en bruidegom steekt dit drietal een uitnodigende hand naar ons uit om mee te doen. Kom van je stoel, uit je huis, uit je neerslachtigheid, uit je eenzaamheid, uit je verdriet, uit je zorgen! Stap over je terughoudendheid heen. Stap met hen in het licht. Want niet alleen toen in Betlehem, maar ook nu wordt de dans ingezet en zegt het levende Woord tot ons: dans toch mee!