Ds. T. Vrolijk 'eeuwigheidszondag'
Ds. T. Vrolijk is predikant in de protestantse Schenkelkerk in Capelle a/d IJssel en schreef onderstaande overweging over eeuwigheidszondag voor het kerkblad van de protestantse kerken in Capelle a/d IJssel.
Het kerkelijk jaar loopt weer ten einde. In veel kerken horen we dan wie dit jaar uit de gemeente (en eigen kring) zijn overleden. In de kerk doen we dit in verbondenheid met hen. Maar ook om er zelf iets bijzonders van te leren. We gedenken namelijk ook met oog op onze eigen weg in het geloof. Die bedoeling heeft ook de schrijver aan de Hebreeën. Hij somt een reeks namen op uit het Oude Testament tot aan zijn eigen tijd, maar met een bepaalde blik! Hij kijkt hoe zij – bij alle verschil in wat ze deden of hun overkwam – zich lieten leiden ‘door het geloof’. Dat refrein komt steeds terug. Ze hoor den een stem, kregen een opdracht, of hoorden over een toekomst. Wat al die getuigen gemeen hebben, is dat ze dat beloofde nog niet verkregen hebben, ja soms zelfs veel te lijden kregen. Maar, ze hebben wel vol gehouden! In geloof! En nu zegt de apostel: Laten ook wij wegdoen wat ons hindert, breken met wat verkeerd is, en ons doelbewust richten op het leven met de Heer. Gedenken doe je dus ook met oog op je eigen weg! Tussenvraag: Zitten we al op dit spoor? Dat is aller minst vanzelfsprekend. Je bent druk met leven, werk, zorg, en allemaal nodig. Kom je dan nog toe aan die ene vraag of je leven van alledag nog een weg is in geloof? En toch zegt de apostel: laten we dat doen, want dat is de weg die tot het leven leidt. Twee gedachten nog. Eén: als jij gelooft, ben je niet alleen! Denk alleen naar aan die menigte vóór je, die ‘wolk van getuigen’. Zij hebben hun loop volbracht en moedigen je aan. En jij mag je optrek ken aan hun vertrouwen en volharding toen het moeilijk was. En wie weet denk je aan mensen uit je eigen kring, een geliefde die je in geloof is voor gegaan, mensen uit de kerk. Moed gevend om door te gaan. Mooi als je zulke mensen hebt. Goed om te proberen zo’n mens te zijn.
En twee: focus je bovenal op Jezus!! De weg van een christen is toch bovenal de weg achter Jezus aan. De schrijver noemt Hem ‘de grondlegger en voltooier van ons geloof’. Van begin tot eind – en wat voor eind: het kruis! – is Hij de weg van het geloof gegaan, vertrouwend op God. Voor Zichzelf? Nee, Hij deed dit voor ons! Hij was zó gericht op ons heil, dat Hij Zichzelf niet telde. Zoveel verdragen en onze schuld gedragen, tot en met het lijden aan het kruis – en dit om ons en voor ons. Ongelooflijk bijna, en toch helemaal waar! In Hem en in Zijn liefde tot het einde vindt ons geloof haar diepste grond en houvast! Eén woord onderstreep ik nog: vreugde! Jezus hield vol, ‘denkend aan de vreugde die voor Hem lag’. In deze uiteindelijke vreugde komt alles samen: ‘Eeuwigheidsleven zal Hij ons geven’ zingt lied 675. Waarom gedenken we? Niet om enkel om te zien. Laat staan om zonder troost of hoop te blij ven. Nee. We gedenken om verder te kunnen gaan in geloof. Ziende op Jezus, onze Heer en Overwin naar. Levend de vreugde tegemoet; de vreugde van Zijn rijk dat komt.