Nieuwsbericht toevoegen Overdenking toevoegen Agenda-item toevoegen

Ds. Van den Ham ‘zending en zegen’

In het laatst verschenen kerkblad van de hervormde gemeente in de Dorpskerk in Zevenhuizen schreef ds. Van den Ham het openingswoord en bespreekt daarin de relatie tussen zending en zegen.

In de Kerkorde van de Protestantse Kerk in Nederland komen de woorden “zending” en “evangelisatie” niet of nauwelijks voor. Wel wordt er gesproken over onze missionaire arbeid, opdracht en roeping. Daarover wordt onder meer gezegd: “De missionaire arbeid in eigen omgeving krijgt gestalte in het leven van de leden van de gemeente, die worden opgewekt Jezus Christus met woord en daad te belijden...” Ik heb het maar eens toegepast op de gemeente van Zevenhuizen en Oud Verlaat. Krijgt de missionaire arbeid in onze eigen omgeving echt gestalte in het leven van de leden van de gemeente – dat wil zeggen: ook in mijn eigen leven? Of zijn we meer een kerk die gericht is op consolidatie of overleven dan een kerk die getuigt? Ik merk dat veel gemeenteleden zich nogal eens ongemakkelijk voelen onder die missionaire roeping! Zou dat misschien komen omdat we bij ‘getuigen’ te veel denken aan het rondbrengen van folders, of het aanbellen bij mensen om het geloof aan de man/vrouw te brengen? Roepen woorden als “getuigen”, “zending” en “evangelisatie” te zeer beelden op van een imperialistisch Christendom of van de opdringerigheid van sommige getuigen?

En verbeeld ik het me, of zie je die de laatste tijd ook al minder? Al vele jaren denk ik vaak na over Abraham, die de “vader van alle gelovigen” wordt genoemd. Dat betekent zoiets als: het rolmodel voor alle gelovigen. Een gezegend mens! Een mens die Gods beloften als reisgids heeft en vertrouwen als proviand voor onderweg. Die (daarom juist?) alle krampachtigheid mist in zijn omgang met anderen. Hij weet wat Gods zegen is: God die goed over hem denkt, die Zijn goede woord tot hem richt en die hem ten goede handelt. Weldadig in gedachten, woorden en werken! Dat werkt door. En zo wordt Abraham tot een bron van zegen. Dat zien we in zijn omgang met de mensen om hem heen. Hij kan anderen vóór laten gaan. Dat merkt Lot, die zodoende het beste van het beloofde land voor zichzelf uitkiest. Hij is bereid om op te komen voor gerechtigheid, óók als dat risico voor hemzelf inhoudt. Dat merken de kidnappers van dezelfde Lot, de rovers uit de woestijn, als hij hen achteraangaat en hun gevangenen bevrijdt. Dat merken zijn bezoekers aan de gastvrijheid die hij hen betoont. En dat horen we in zijn gebed voor Sodom, als hij met God onderhandelt over het leven van een verdorven stad. Een bron van zegen zul je zijn... Daarvoor hoef je niet aan te bellen. Je kunt het af zonder folder. Maar je kunt het niet zonder Gods beloften. Je kunt het niet zonder vertrouwen. Je kunt het niet zonder God. Maar waarom zou je ook?

Naar het overzicht