Ds. Van der Plicht ‘hoe houdt je de piek vast?’
Ds. Rob van der Plicht is predikant in de Dorpskerk in Moordrecht en hij sprak op eerste kerstdag over Lucas 2 met als thema ‘hoe houdt je de piek vast’
U kent hem wel. De piek bovenin de kerstboom. Misschien hebt u de boom al een paar weken terug in huis gehaald en versierd. En toen hoopgevend de piek op de top van de kerstboom gezet. En toen met de lockdown werd mogelijk veel hoop de grond ingeslagen. Alweer. En dan wordt het toch weer Kerst en zingt een groot hemels engelenkoor: ‘Eer aan God in de hoogste hemel en vrede op aarde aan alle mensen die Hij liefheeft’.
Het is goed om te beseffen dat de engelen hun lied toen óók uitzongen over een wereld vol ellende. Israël is door de Romeinen bezet gebied. Ze zijn hun vrijheid kwijt. Zoals ook wij die voor een deel kwijt zijn op dit moment. Ze zijn overgeleverd aan de grillen van keizer Augustus, die wil dat ze zich allemaal laten inschrijven in de plek waar ze vandaan kwamen. Zoals wij allemaal zijn overgeleverd aan de noodzaak van vaccinaties en boosterprikken, van registratie en QR-codes.
De geboorte van Jezus doorbreekt al die grauwheid. Er schijnt een groot licht. Maar nog even, dan gaan door de straten van Bethlehem al weer de soldaten van Herodes en volgt de kindermoord. Hoe kunnen die engelen in die Kerstnacht zo zingen? Hoe bedoel je vrede op aarde? En toch, waar zij over zingen is geen droombeeld, is geen fantasie. De engelen zingen die woorden ‘Eer aan God in de hoogste hemel’ niet als een wens of als iets wat zij verwachten. Het is een feit en ligt daar in een kribbe: Jezus. Wat een geweldige ervaring moet dat engelenkoor voor die herders zijn geweest. Een piek-ervaring. Om nooit meer te vergeten!
En dan intrigeert wat staat in Lucas 2 vers 20: De herders gingen terug – nadat ze bij Jezus op bezoek waren geweest – ze gingen terug, terwijl ze God loofden en prezen om alles wat ze gehoord en gezien hadden, precies zoals het hun was gezegd! Logisch dat die herders zo terugkeren. Na zo’n piekervaring ga je wel uit je dak, jubel je het wel uit. Maar hoe lang zullen ze dit hebben volgehouden? Zo makkelijk was het bestaan van herder immers niet. We weten niet hoe het met de herders verder is gegaan. Wat we wel weten is hoe ze aan die piekervaring zijn gekomen. Door te zoeken, te gaan en te vinden. De herders gaan na de boodschap van de engelen op zoek, op weg naar het pasgeboren kind.
Hoe is dat met u en met jou? Zijn wij in ons geloof nog zoekende? Of heeft u het al gevonden? Of heeft u de moed al opgegeven? Er kan ons genoeg overkomen in het leven. Toch hebben we misschien wel meer in eigen hand dan wij zelf vaak denken. Maar dan moeten wij net als de herders wel actief worden. Wil je iets van het Kerstgebeuren zelf beleven, dan moet je zelf, vol geloof en verwachting, zoekend op weg gaan.
Misschien is voor u en jou het Kerstfeest net als voor de herders een piekervaring. Of misschien heb je in je leven wel heel andere piekervaringen beleefd. Bijvoorbeeld een gebeurtenis waarin je ervaren hebt dat God je ècht heeft geraakt. Misschien wel in iets heel moois dat gebeurde. Of misschien wel in een ernstige ziekte. waarbij je hebt mogen ervaren dat God je niet loslaat. Zelfs niet als jij als mens Hem wel eens kwijt bent.
Zo’n piekervaring, zo’n ervaring / beleving, waarbij je het gevoel had dat er iets heel moois, iets heel wonderlijks gebeurde in je leven, hoe kun je die vasthouden, als het leven weer zijn gewone loop krijgt? Waarin je je weer over allerlei pietluttigheden opwindt of waarin je je wel eens uitgeput of onzeker voelt. Een wereld waarin je elkaar op afstand moet houden en je de knuffel mist. Waarin je niet meer kunt feesten of naar Oostenrijk kunt gaan om te skiën. Waarin je niet meer naar de kerk kunt gaan.
Hoe zit het dan met die piekervaring? Zijn we die dan al weer vergeten. Of zit die ergens in een heel diep weggestopt laatje? Het gaat dus wezenlijk om de vraag: ‘Hoe houd ik de piek, de piekervaring, vast? Misschien is het wel niet eens altijd mogelijk om die piekervaring vast te houden. Maar moeten we ons veel meer richten op het vasthouden van de herinnering daaraan. Dat je blijft onthouden, wat er toen in die piekervaring bij je gebeurde en wat dat toen met je deed. Als je dat kunt, wat kan dat je dan helpen als het gewone dagelijkse leven weer verder gaat. Ook als er moeite is in je leven.
Met Kerst vieren wij dat Jezus onder ons is geboren. Als mens. Maar het gaat om meer! Hij is immers Jezus die de Christus is, de Messias. Die toevoeging maakt duidelijk dat in en met Hem het Koninkrijk van God is aangebroken. Het wachten is nog op de voltooiing van dat Koninkrijk. Intussen gaat ons leven, met al zijn ups en downs gewoon door. Waarbij wij de herinnering aan de piekervaring nodig hebben. Om te blijven zoeken naar wat er ècht toe doet in het leven, om ons niet neer te leggen bij en in de leegheid met al haar verleidingen.
Wanneer wij vandaag kerstfeest vieren mogen wij het de engelen na zeggen ‘Eer aan God in de hoogste hemel en vrede op aarde aan alle mensen die Hij liefheeft.’ Ook in een onvolmaakte wereld. Laten we zo, net als de engelen, God alle eer toe zingen. Steeds weer opnieuw. at het ons mag inspireren, ons zoekend op weg zet. Beseffend, ervarend, dat God met ons meegaat op weg, dat Hij met ons meetrekt. Door de oases én de woestijnen van het leven.
Denk er nog eens aan als u na de feestdagen de kerstboom af gaat tuigen. En u de piek in uw handen heeft. Je hoeft hem niet het hele jaar vast te blijven houden. Doe hem maar in de doos. Maar blijf hem wel herinneren.
De piek van Kerst: Hij met mij en ik met Hem!