Nieuwsbericht toevoegen Overdenking toevoegen Agenda-item toevoegen

Ds. Van der Plicht ‘hoe kijken we naar de toekomst’

Ds. Rob van der Plicht is predikant in de Dorpskerk in Moordrecht en hij sprak op zondag 2 januari jl. over de toekomst.      

2022 is begonnen. De toekomst is weer een stapje dichterbij zou je kunnen zeggen. Hoe kijken we naar die toekomst? Verwachtingsvol? Twijfelend? Angstig? Vol vertrouwen? Dankbaar? Het woord dankbaar komen we letterlijk niet tegen in Psalm 104. Maar door de hele psalm heen straalt de dankbaarheid. Het is een loflied op de schepping, waarin God geprezen wordt om Zijn machtig werk. Ons voorgeslacht had er niet zo’n moeite mee om God in de natuur te zien. Wij zijn dat een beetje kwijtgeraakt. Ons Godsbeeld is veel abstracter geworden, veel vager. En dan is er dus ook veel minder snel de neiging om God te danken of loven voor Zijn schepping.

Goed om daarom aan het begin van het jaar daarbij stil te staan. Aan de hand van Psalm 104. De psalmdichter laat ons in een rondleiding door de natuur naar de hemel kijken, waaraan de wolken zich in prachtige formaties bewegen. Hij doet je de nacht ervaren met de maan hoog aan de hemel. De dag met de opgaande en ondergaande zon. De reusachtig grote en sterke cederbomen van de Libanon. Hij laat je zien hoe de vogels nestelen en de steenbokken leven in de hoge bergen. Hij laat je beken horen kabbelen en je het koele frisse water proeven.

Wonderwerken, die allemaal samenhangen. Wonderwerken die de mensheid aan het verwoesten is. De bossen in Azië zorgen voor ons zuurstof, die mensen met hun houtkap aan het opmaken zijn. De ijskappen zijn aan het smelten zodat – als het zo doorgaat – onze achterkleinkinderen echt niet meer in Moordrecht kunnen wonen, zonder dat we de dijken een paar meter verhogen. En over stikstof hoef ik denk ik niet veel te zeggen. Eén vleermuis heeft in de afgelopen jaren gezorgd voor een wereldwijde pandemie. Zo kwetsbaar zijn wij mensen. Die dachten dat wij de schepping wel naar onze hand konden zetten en die dat helaas nog steeds teveel denken.

In plaats van het loflied op de schepping te zingen en daarnaar te leven, gaan wij als een olifant door de porseleinkast van de schepping heen, is de mens de aarde gaan beschouwen als exploitatiebron. Hoezo ‘bomen van de Heer’? Omzagen die bomen, voor hardhout of  bouwgrond. Hoezo zijn de bergen voor de steenbokken? Ik wil lekker kunnen skiën. De zee wemelt van de dieren, die wij aan het leegvissen zijn. Wat we veel te laat en veel te traag doorkrijgen is dat als de mensheid zo doorgaat er straks op de aarde geen plaats meer zal zijn voor de mens zelf. Het zal onze tijd nog wel duren. Maar kan ons nageslacht, kunnen onze kleinkinderen dat ook nog zeggen?

De bekende theoloog / dichter Willem Barnard beschrijft vanuit deze psalm hoe er bij de schepping ook strijd is geweest. Zoals de strijd tegen de oervloed. God drijft de wateren weg schrijft de psalmdichter en geeft ze een plek van vredige wateren hoog in de bergen. Het verdrinkwater dat ons overspoelt wordt zo in Gods hand drinkwater. God gaf redding. Zoals God ook in de geboorte van Jezus redding gaf.

Alle reden om God daarvoor te loven. Om God daarvoor dankbaar te zijn. Om in dankbaarheid te gedenken dat Jezus in de schepping onder ons gekomen is. Met de woorden waarmee Psalm 104 afsluit: ‘de luister van de Heer moge eeuwig duren, laat de Heer zich verheugen in zijn werken, voor de Heer wil ik zingen zolang ik leef, een lied voor mijn God zolang ik besta. Moge mijn lofzang de Heer behagen, zoals ik mijn vreugde vind in Hem’. Maar dat loflied zal voor God alleen als muziek in de oren klinken, als je dit in je leven ook laat zien en merken. Laat de Heer zich verheugen in zijn werken. Laat onze werken daarom zijn tot inzet van Gods schepping. Op weg naar een toekomst vol van hoop.

Naar het overzicht