Ds. Van der Plicht ‘You raise me up’
Ds. Van der Plicht is predikant in de Dorpskerk in Moordrecht en sprak op zondag 29 mei jl., over het lied You raise me up in zijn gemeente De Stroom.
We hebben Pasen en Hemelvaart gevierd. Volgende week hopen we het Pinksterfeest te vieren. De uitstorting van de heilige Geest, waardoor wij opgetild worden boven onszelf, kunnen uitstijgen boven ons zelf. Pasen, Pinksteren en Hemelvaart hebben te maken met het woord optillen, opheffen, verheffen. Vertalingen van ‘You raise me up’.
En dan lezen we in het begin van 1 Samuël over Hanna, de vrouw van Elkana. Hanna die maar geen kind kon krijgen, en die daarmee vernederd werd door de andere vrouw van Elkana, Peninna. Dat kwetste Hanna niet alleen, het maakte haar ook wanhopig, depressief. Ze at niet meer en huilde veel. Ze begrijpt totaal niet waarom het lot van de kinderloosheid haar treft. Maar wat doet ze: ze zoekt God op, gaat naar Zijn heiligdom. Ze blijft op God vertrouwen, ze bid en legt zo haar probleem bij God neer. Het zijn de woorden uit dat eerste couplet van ‘You raise me up’: Als ik terneergeslagen ben en mijn ziel vermoeid is. Als problemen komen en mijn hart bedrukt is. Dan heb ik geen woorden en wacht hier in stilte. Tot U komt en bij mij komt zitten.
En dan gebeurt er een wonder, dan tilt God haar op (You raise me up). Ze baart een zoon, Samuël. God doet dingen niet op mijn tijd, maar op Zijn tijd. En dan kan het zomaar gebeuren dat je boven je eigen probleem, boven jezelf wordt uitgetild. Zodat je op de bergen van het leven kunt staan. Over de ruwe zeeën van het leven kunt lopen. Op Zijn schouders kunt rusten. Dat je je gedragen mag weten.
De realiteit van het leven is dat we in een onvolmaakte wereld leven. Een wereld vol barsten en scheuren. We weten het allemaal, maar soms raakt het heel direct je eigen bestaan. Je kunt dan in lethargie bij de pakken gaan neerzitten. Je kunt er je ogen voor sluiten en net doen of het er niet is. Je kunt er andere mensen de schuld van geven. Je kunt er God de schuld van geven. Je kunt ook blijven vertrouwen. De barst in je leven niet ontkennen. En dan zomaar ineens kan er een glimpje licht dwars door die barst schijnen. Het kan je zomaar ineens, midden in dat onvolmaakte leven, een glimp van de eeuwigheid doen ervaren.
Wat een ervaring, als je zo door God mag worden opgetild, tot meer dan wie je zelf kunt zijn!