Ds. Van Vreeswijk ‘Hou me niet vast’
Ds. D. van Vreeswijk, hervormd predikant in de Dorpskerk in Zevenhuizen, schreef onderstaand openingswoord voor het laatst verschenen kerkblad van de Dorpskerk.
‘En op de eerste dag van de week ging Maria Magdalena vroeg, toen het nog donker was, naar het graf, ..’. Daar staat ze. Maria Magdalena. Buiten bij het graf, totaal alleen. Zij huilt en zij huilt maar. Dat wordt wel vier keer in deze geschiedenis gezegd. Totaal geïsoleerd. Lock down. Niet meer bereikbaar. Ze wil maar één ding, het dode lichaam moet terug, zodat het herdacht kan worden. ‘Back to normal.’ Een heel herkenbaar verhaal. Het verdriet, ook angst, dat je zo in je greep kan hebben. Alleen nog maar oog voor degene wat je mist. Maar daar opeens, als ze zich afkeert van de tekenen van de licht, staat daar Jezus. En Hij spreekt haar aan. ‘Waarom huil je? Wie zoek je?’ Maar ook Hem herkent ze niet. Ze ziet Jezus voor de tuinman aan. Het enigste wat ze doet is huilend vragen, ‘Als u hem hebt weggehaald, vertel me dan waar u hem hebt neergelegd, dan kan ik hem meenemen. ..’
Maria is wel heel erg gefixeerd op Jezus’ dode lichaam. Die Jezus, die haar bezit wel lijkt. Haast een beetje extreem. De manier zoals ze het verwoord. Ze lijkt niet te bereiken. .. .. Maar dan, dan roept Jezus haar. Maria! .. .. Zij herkent haar Jezus niet, maar Hij kent haar wel. Dat is toch schitterend. Dat is nou het Evangelie. Dat Hij ons kent. Wie je ook bent. Maria! Hij is er weer! Net zoals vroeger. .. .. Maar wat Maria niet door heeft is, wat ze niet inziet, is dat Jezus er niet “weer” is, net zoals vroeger. En daarom zegt Jezus: ‘houd me niet vast, Maria’. ‘Je bedoelt het goed, maar Ik ben er niet mee gediend.’ Ons contact wordt nu anders. Veel meer door middel van het Woord, zijn Geest, zijn sacrament. Minder direct, veel meer indirect. En ook dit: claim hem niet voor jou alleen. Wat kunnen, wat moeten we nou leren door deze crisis? Wat heb je nou geleerd als je Pasen hebt gevierd?
De wereld is veranderd en zal veranderen. Ja, maar naar welke kant dan toe? Is nou echt een punt om over na te denken. Hoe gaan we straks verder met ons consumptiegedrag, met de schepping, met onze economie. En voor ons gemeente-zijn? Ik denk, nog meer dan anders zal gemeente zijn gestempeld moeten worden door die ene zin van de Here Jezus, ‘Ga naar mijn broeders en zusters en zeg tegen hen dat ik opstijg naar mijn Vader, die ook jullie Vader is, naar mijn God, die ook jullie God is.’ Nog meer dan anders zullen we onze missionaire roeping moeten gaan verstaan. Naar een samenleving, die misschien nu, juist nu, wel meer dan anders hunkert naar een woord. Naar een God. Over een God, die is opgevaren, ja, die zit aan de rechterhand van God. Dat betekent: over een God die alle macht heeft, die de overmacht heeft over alle, alle dingen, ook over een pandemie. Over een God, die ook jou, uw God, ook de God van je buurman wil zijn. Laat ons dat bemoedigen, richting geven. Een God die ons bij name roept en kent, in onze omstandigheden. Een God die ons wil gebruiken om het evangelie van de opgestane Heer door te geven.