Esther van Schie ‘Cêānāy’
Een kleine, tengere Aziatische vrouw zit voor me. Ze is horeca-onderneemster en stelt zich voor. ‘Thuis en in mijn restaurant ben ik de ‘cêānāy', vertelt ze. Desgevraagd legt ze me uit dat ‘cêānāy’ zoveel als chef, baas betekent. ‘Ik weet wat er moet gebeuren en zorg dat het gebeurt’, vult ze het nader in. Ik kijk eens naar haar en geloof het meteen. Pit zit er duidelijk in. Ik zie het onwillekeurig voor me, hoe ze de scepter zwaait over het koninkrijk van haar restaurant.
Maar daar komt ze nu niet voor. Er is iets belangrijks gebeurd en daarom wil ze me spreken. ‘Ik was eigenlijk iemand die geen geloof had, maar ik ben het afgelopen jaar ziek geweest. Toen had ik een godservaring. Ik heb Jezus gezien. En nu weet ik dat ik christen moet worden. Kan je me dopen?’ Ik vind het mooi, maar het gaat me wel een beetje snel. Het is tenslotte ook belangrijk om te weten wat je doet en daarom spreken we eerst een aantal doopvoorbereidingslessen af. Beleefd als ze is, zegt ze er niets van, maar eigenlijk vindt ze het maar overbodig. Haar besluit is genomen. We lezen samen bijbel. Komen erachter dat je, als je christen wordt, niet meer zelf alleen ‘Cêānāy’ bent. Dat er iemand is die boven je staat. Dat zegt iets over je verantwoordelijkheid, maar het geeft ook troost en steun. Juist dat laatste beseft ze heel goed, want aan de top is het soms eenzaam.
Als de voorbereidingen klaar zijn heeft ze nog een laatste vraag over de doop: ‘Kan je dan meteen mijn man dopen? Oef. ‘Is hij dan ook gelovig, wil hij christen worden?’ ‘Gelovig nog niet, maar hij vindt het wel goed', zegt ze. ‘Want als ik gelovig word, dan wil ik dat mijn hele familie christen wordt.’ De cêānāy in haar is duidelijk nog niet helemaal verdwenen. Als individuele westerling gaat het me, alweer, te snel. En er gaat er bij mij ook weinig boven individuele keuze en vrijheid, zeker als het over religie gaat. Toch aarzel ik even met mijn antwoord. Het knaagt een beetje. Ben ik te westers? Het verhaal van Lydia komt bovendrijven, de zakenvrouw uit de bijbel. Duidelijk de cêānāy in haar huis en handelsonderneming. Zij komt tot geloof en zonder pardon worden zij en haar hele huis gedoopt. De gevangenbewaarder in Filippi, ook hij laat zijn hele huis dopen.
Ik moet er verder over denken en er met haar man over spreken. Proberen uit te vinden wat een goede weg is... en eerst maar eens de grote Cêānāy om leiding en wijsheid vragen.
Esther van Schie is predikant met een bijzondere opdracht en werkt onder migranten met name op het vlak van geloofs- en levensvragen staat zij namens de Protestantse kerk in Nederland migranten bij op het gebied van ‘geloofsinburgering’.