Esther van Schie ‘dominee in de multiculturele samenleving’
‘Dat is zijn leven, dat hij je wil pesten, blokkeer hem gewoon.’ Het is de nuchtere conclusie van mijn tienerdochter. Het is haar reactie op het zoveelste anonieme telefoontje en appje dat ik binnenkrijg. En op het (minder anoniem) dicht langs ons huis fietsen en naar binnen staren van de verwarde buitenlandse man.
Het klinkt lief en onschuldig, dominee zijn midden in de multiculturele samenleving. En meestal is het ook lief en onschuldig. Maar soms brengt het je in de frontlinie. Moeten er dingen gezegd worden en besluiten genomen die je niet in dank worden afgenomen, juist omdat je rechtvaardig wil handelen. Deze situatie is een gevolg daarvan. Het houdt me bezig. Ik zweef ergens tussen me bedreigd voelen en medelijden hebben. De vraag dringt zich aan me op: Hoe volg je nou hierin Jezus? Praten wil hij niet. Moet je dan aangifte van stalking doen of is dit typisch een gevalletje ‘andere wang toekeren’? Ik ben er nog niet uit en schuif het besluit voor me uit. Het zal wel loslopen, denk ik.
Als ik bijna slaap hoor ik gekraak op de trap naar beneden en gerammel bij de voordeur. Ik maak eruit op dat dochterlief niet kan slapen en de, normaal gesproken ongebruikte, ketting op de voordeur doet. In mijn halfslaap spitst zich de vraag in mijn hoofd nu toe: Wat zou Jezus doen als zijn tienerdochter ongerust werd door zijn werk? Het antwoord weet ik niet (suggesties welkom). Maar de ketting op mijn voordeur zegt me ondertussen wel dat ‘het zal wel loslopen’ iets te gemakkelijk gedacht is van me.
Esther van Schie is predikant met een bijzondere opdracht en werkt onder migranten met name op het vlak van geloofs- en levensvragen staat zij namens de Protestantse kerk in Nederland migranten bij op het gebied van ‘geloofsinburgering’