Esther van Schie ‘lentekriebels’
Esther van Schie is predikant met een bijzondere opdracht en werkt onder migranten met name op het vlak van geloofs- en levensvragen staat zij namens de Protestantse kerk in Nederland migranten bij op het gebied van ‘geloofsinburgering’.
Langzaam komt het sociale verkeer weer iets op gang. Maatregelen versoepelen iets. Mensen zijn minder bang. En soms helemaal niet bang. Heel soms staat er weer iemand aan de deur. Ik vind het wel gezellig. En terwijl ik zelf nog wel een beetje gesteld ben op een kluizenaarsbestaan, is mijn echtgenoot al lang blij dat er weer iets meer kan. Soms hangen er weer bakjes eten aan de deur. Birmese loempia’s, of er wordt Sushi bezorgd door iemand die dat voor ons gemaakt heeft. Online ben je ook gemeenschap, maar zoiets is toch ook wel lief. Deze week stond er een taart op de stoep. Keurig in doos. Met een mooi ingepakt bloesje erbij. Helaas, het was niet voor mij. ’t Was voor dochterlief. Met de lente komen kennelijk ook de lentekriebels weer om de hoek.
Hoewel het niet voor mij bestemd was, moest ik er wel aan te pas komen. De onderhandelingen moesten met mij gevoerd worden. Over de trouwlustige neef en zijn goede opleiding in Dubai die wel naar Nederland wilde komen. Over de prijs. En over het teleurstellende feit dat ik dik in de vijftig toch een beetje te oud vond. Het start allemaal langzaam weer op. Sommige dingen zijn niet veranderd. Het is lente, de lentekriebels worden wakker, mijn dochter is niet te koop. En taart is lekker.