Esther van Schie 'loempiapastoraat’
Het begon met opruimen. Niet van m’n zolder, maar van de keuken. Want straks komt de invasie. De invasie van mensen en loempia's. Iedere koningsdag verkopen we ze namelijk. Loempia's voor het goede doel. Birmese loempia's wel te verstaan. En die moeten gerold en gefrituurd worden, zo vers mogelijk, op dezelfde dag.
Het is altijd een heel gebeuren. Druk wordt er heen en weer gebeld tussen de dames. Hoeveel moet er ingekocht worden, waar zijn de wortels het goedkoopst en wie moet op welke plek waar wat doen. Ik ben altijd wel blij dat ik het meeste niet versta. Ik wacht het wel af. Stel slechts mijn keuken ter beschikking en kijk wat er gebeurt. Ik wil best helpen natuurlijk. Lijkt me best leuk, loempia's rollen. En als ik er een paar honderd heb zien doen, denk ik ook nog wel dat ik het kan. Maar het mag niet. Beleefd wordt het afgeslagen. Zonde vinden ze het van de vulling, al die mislukte loempia's.
Tja, ik ben ook geen Aziaat van geboorte. Kennelijk zit dit in de genen, je hebt het wel of je hebt het niet, het loempia gen. En hoewel het een vorm van discriminatie is, de Thai en de Chinese vrouwen die langskomen mogen wél, vind ik het wel prima. Het is gezellig. Ik luister naar de verhalen en uit de keuken klinken ondertussen meerstemmige gezangen met diepchristelijke inhoud terwijl er driftig gefrituurd wordt. Aan het eind van de dag zijn 750 loempia's verkocht, is 600 euro verdiend waardoor ook mensen die weinig geld hebben mee kunnen naar het zomerkamp, en heb ik een boel 'loempiapastoraat’ kunnen doen. Mijn keuken walmt nog wel een weekje na, maar ik ben een tevreden mens.
Esther van Schie is predikant met een bijzondere opdracht en werkt onder migranten met name op het vlak van geloofs- en levensvragen staat zij namens de Protestantse kerk in Nederland migranten bij op het gebied van ‘geloofsinburgering’.