Esther van Schie ‘migrantenmeisje’
Esther van Schie is predikant met een bijzondere opdracht en werkt onder migranten met name op het vlak van geloofs- en levensvragen staat zij namens de Protestantse kerk in Nederland migranten bij op het gebied van ‘geloofsinburgering’. Zij wordt daarin ondersteund door de Protestantse kerk in de Rotterdamse wijk Nesselande.
Ze is de enige in haar verder witte klas. De enige die nog maar kort in Nederland is omdat ze moesten vluchten voor honger en oorlog. Thuis en school, het zijn twee totaal andere werelden. In de ene wereld spreek je Nederlands, moet je precies op tijd zijn, je huiswerk klaar hebben, op muziekles zitten en de juiste merkkleren dragen. In de andere wereld moet je vertalen voor je ouders, is er geen vastgestelde bedtijd, staat altijd de nieuwszender uit Somalië aan en moet jij de afwas doen terwijl je grote broer zit te gamen. En soms is er zo weinig geld dat je niet te veel eten op mag scheppen.
Dapper pingpongt ze tussen beide werelden heen en weer. Ze overleeft door ze strikt gescheiden te houden. Maar soms lukt dat niet helemaal. Ik vraag haar naar school: ’Vind je het leuk?’ Eerst draait ze er een beetje omheen. ‘Best wel.’ Dan ineens fel: ‘Maar sport, dat haat ik.’ Ik kijk haar vragend aan. ‘Ik heb pas gespijbeld’, biecht ze even later op. ‘Mijn moeder snapt het toch niet, dus ik heb mezelf afgemeld via de site voor de gymles.’ Ah... bijna wil ik al een preek houden over eerlijk zijn, maar gelukkig houd ik nog even mijn mond. En dan ineens kom ze tot de kern van de zaak. Ze is sinds een paar maanden ongesteld. Maar ze hebben geen geld voor maandverband. Ze durft het niet aan haar moeder te vragen. Ze komen al nauwelijks rond met de boodschappen voor het eten. En daarom gebruikt ze maar wc-papier. Dat gaat meestal goed. Maar tijdens gym… Stel je voor dat iemand het ziet. Zo gênant.
Ik leef mee. Kan het me helemaal voorstellen. Ongetwijfeld het laatste wat je wil. En dus levert deze onverwachte biecht direct twee dingen op: voor haar een ritje met de dominee naar het Kruidvat. En voor mij het vaste voornemen om veel alerter te zijn op de gevolgen van stille armoede onder migrantenkinderen.