Jeanette Vos-Spek ‘wandelen met God’
Jeanette Vos-Spek is kerkelijk werker in De Capelse Schenkel- en Oosterkerk en liet onderstaande overweging optekenen op de site van de protestantse kerk in Capelle a/d IJssel.
We zien ze steeds vaker: wandelaars. Op het voetpad, door het Schollebos, in Hitland of waar dan ook… Misschien bent u er ook één, of bent u er in de afgelopen tijd één geworden. Er zijn immers steeds meer mensen die zich te voet voortbewegen om gezond en fit te blijven. Buitenlucht en beweging zijn nodig voor onze lichamelijke gezondheid, maar ook voor ons geestelijk welzijn is wandelen goed. En als u niet (meer) kunt wandelen dan zijn er misschien mensen en/of hulpmiddelen waardoor u toch op pad kunt gaan en frisse buitenlucht mag inademen.
Wandelen is sinds een aantal jaren een favoriete bezigheid van mij. Dat begon met wandelafspraken met een vriendin en later het lopen van het Pieterpad: van Pieterburen tot de Sint-Pietersberg in Maastricht. Ik vind het vooral bijzonder om te ervaren hoe lang een voettocht van het noorden naar het zuiden van Israël en ook van het noorden naar het zuiden van Nederland voelt. Beide afstanden zijn ongeveer gelijk. Het is prachtig om elke keer door een ander landschap te lopen en te zien hoe ontzettend mooi en veelzijdig de natuur in ons land is; er is geen plekje hetzelfde! Heel waardevol is het ook om te lezen over achtergronden van de gebieden waar we doorheen lopen. We zijn nog niet klaar, en ik kijk ernaar uit om de tocht verder af te maken en te zien wat er nog meer te ontdekken valt.
Het wandelen heeft mij geholpen om mijn leven te vertragen. Ik zal proberen om dat uit te leggen: bijna onopgemerkt had ik mijn leven volgepropt met van alles waarvan ik vond dat ik dat moest doen. Daarnaast wilde ik dat ook in zo weinig mogelijk tijd doen. En als ik ergens naar toe moest, dan wilde ik daar zo snel mogelijk zijn. Ik ben daarin overigens niet de enige, want als ik naar het verkeer kijk, dan zijn de vervoersmiddelen de afgelopen jaren steeds vaker toegerust met een motor of elektrische ondersteuning. Onder andere door het wandelen ben ik in gaan zien hoe waardevol de reis zelf kan zijn.
Zo heb ik bijvoorbeeld ontdekt dat ik bij een wandeling veel meer dingen zie, die mij bij een autorit of fietstocht niet zouden zijn opgevallen. Door het wandelen heb ik geleerd hoe waardevol vertragen is: er komt rust in mijn hoofd, waardoor ik beter kan luisteren en mijn gedachten kan ordenen. Het helpt mij om mijn leven te overdenken en plannen te maken of een overdenking voor te bereiden. Wandelen doe ik samen met iemand, maar ook regelmatig alleen. Samen wandelen werkt verbindend, of je nu met elkaar praat of ieder stil is met zijn of haar eigen gedachten. Wandelen brengt mij ook dichter bij God, want Hij loopt altijd met mij mee. En zeker als er geen mensen met mij meelopen dan ben ik me daar meer van bewust.
Ook in de Bijbel vinden we (vooral in de oudere vertalingen) teksten die spreken over wandelen met God. Hiermee wordt dan onze levenswandel bedoeld: vanaf onze geboorte tot nu en daarna. Met name ouderen die zijn opgegroeid met de NBG’51 of Statenvertaling, zullen de teksten herkennen waar ik naar verwijs. In ons leven heeft ieder mens de keuze om met of zonder Hem te wandelen. In Zijn Woord lezen we over mensen die dat samen met Hem deden: Henoch in Genesis 5:22 en 24, Noach in Genesis 6: 9 en in Psalm 89: 16 wordt gesproken over een heel volk dat met God wandelt. Wandelen met God betekent ‘leven in verbondenheid met God’ en zo wordt het Hebreeuwse woord voor wandelen in nieuwere vertalingen weergegeven.
Maar wat betekent dit nu concreet? Volgens mij is dit vooral een leven waarin we loskomen van allerlei dingen of mensen die ons in de greep houden. We zien dit bijvoorbeeld in het volk Israël dat bevrijd uit Egypte op pad gaat. Toen het volk daar nog woonde werd het onderdrukt en ze werden gewaarschuwd om zelf niet net zo te wandelen als de Egyptenaren (Leviticus 18:3). God wil dat wij – net als Zijn volk – als vrije mensen wandelen. Daarom mogen we geen macht over elkaar uitoefenen en ook niet toestaan dat anderen macht over ons hebben.
Tegelijk wordt het volk ook opgeroepen om niet te leven naar de gewoonten van het land Kanaän waar ze naartoe gaan. Dat betekent een leven waarbij ze geen duidelijk voorbeeld hebben, maar goed moeten luisteren naar wat God tot hen te zeggen heeft. De wandeltocht door de woestijn hielp hen om die instructies tot zich te nemen en in praktijk te brengen. Als wij als bevrijde mensen willen wandelen moeten ook wij bedachtzaam zijn. Dat betekent dat we niet automatisch anderen navolgen, maar de richting kiezen die God ons wijst. Daarbij mogen we ons vasthouden aan Zijn belofte dat Hij ook met ons mee wandelt (Leviticus 26:12).
Met God wandelen gaat niet vanzelf, ook niet voor leiders. Dat zien we als we de slechte voorbeelden lezen in de boeken van de koningen: er was afgoderij en verdrukking van het volk. Het waren slechts enkelingen die deden wat God vroeg. Zo lezen we bijvoorbeeld van Josia in 2 Koningen 22:2 dat hij wandelde in de weg van vader David en dus zijn voorbeeld volgde. Laat dit een les zijn die ons wakker houdt tijdens onze levenswandel; dat we ons ervan bewust zijn, dat niet alles wat we doen automatisch de keus is die goed voor ons is.
Om de juiste keuzes te kunnen maken, is het noodzakelijk dat we Hem kennen en met Hem vertrouwd zijn. Zo ervaren we dat Hij het beste met ons voor heeft en weten we wat we van Hem kunnen verwachten en wat Hij van ons verlangt. Zo durven we ook met Hem samen te lopen; ook als die wandeling door de buitenwereld vreemd gevonden wordt. Dan weten we net als de psalmdichter dat we met Hem aan onze zijde niets te vrezen hebben (Psalm 118: 6).
Wandelen met Hem houdt in dat Hij Zijn leven met ons deelt en wij ons leven met Hem. Het is een bescheiden leven zonder angst waarin we beseffen dat we vrije mensen zijn. Het is een leven waarin we gelijk oplopen met anderen en rekening met hen houden. Dat is geen uitbundig leven met schijnvrijheid die niet goed voor ons is, maar het is een leven waarin we licht, liefde en vreugde ervaren. Als we onze hoop op Hem stellen dan zullen we zelfs niet moe worden (Jesaja 40:31). Met Hem aan mijn zijde ontvang ik kracht en is mijn wandeling de moeite van het doorleven meer dan waard!