Kijken en kijken is twee
Pastor Maas is verbonden aan de Sint Jan de Doper parochie in Gouda en schreef onderstaande overweging voor de 4e zondag van de vastentijd. Als voorbereiding voor deze overweging werd 1 Samuel 16 en Efeziërs 5 gelezen.
‘Was nu maar naar Specsavers gegaan.’ Kent U die reclame? De vrouw die haar jonge vriend wil ontmoeten, maar dan per vergissing een oude man omhelst. ‘Was nu maar naar Specsavers gegaan….’ Dierbare vrienden, Kijken en kijken is twee. Je kunt heel zakelijk kijken, kijken, puur met je verstand, Je kunt ook kijken met je hart. Dat is heel anders kijken. Iemand die onkruid moet verdelgen langs de snelweg, kijkt anders naar bloemen en planten, dan iemand die oog heeft voor al het wonderlijke in de natuur.
En als je jongste kleinkind van groep I of II een tekening van school meebrengt, dan kun je ernaar kijken en niks zien in die warboel van lijnen en kleuren. Maar als je er echt naar kijkt, als opa of oma, met de ogen van je hart, dan zie je in die tekening de genegenheid van je kleinkind, die jou daarmee wil verrassen. Het is een kwestie van visie, van kijken.
Onlangs ontmoette ik een echtpaar: hun zoon bezorgt hen veel verdriet. Hij is aan drugs verslaafd en heeft een zware misdaad gepleegd om aan geld te komen. Hij moet daar een jaar voor zitten. Toch blijven zijn ouders naar hem kijken met positieve ogen. Het is en blijft hun kind; ze zien ook het goede in hem; wat niemand anders ziet. Hij is meer dan zijn misdaad!! Dat is de visie van zijn ouders.
Een kwestie van visie. Hoe kijken wij naar mensen? Met welke ogen? Wat voor bril hebben we op? Een donkere bril, die de zaken donker inziet? Of een bril die de zaken misvormt? Een bril, die graag oordeelt en veroordeelt? Een bril, die alleen de buitenkant ziet? Of een bril die kijkt naar het hart…
In de eerste lezing zien we hoe de profeet Samuel een nieuwe koning komt kiezen uit de zonen van Isai. Al diens zonen worden voorgeleid, een voor een: allemaal knappe kerels, met de nodige capaciteiten en diploma's op zak. Samuel denkt, dat daar de kroonpretendent wel bij zit. Maar telkens zegt God hem: ‘Dat is hem niet.’ Want, zo staat er: "God ziet niet zoals een mens ziet; een mens kijkt naar het uiterlijk, maar de Heer naar het hart". Tenslotte wordt de jongste, die achter de schapen aanloopt, naar huis gehaald. Een jong broekie, rossig, onervaren. En juist die wordt uitgekozen. Een kwestie van visie. Het is de manier waarop God naar ieder van ons kijkt.
In het lange evangelie van vandaag maken we iets merkwaardigs mee. Een blindgeborene wordt ziende. Jezus geneest hem. En hij ziet dan in Jezus de Mensenzoon, de Redder. Hij ziet naar hem met gelovige ogen. Een kwestie van visie, van kijken met het hart.
En de farizeeën, die eigenlijk beroepsgelovigen zijn, die het allemaal zogenaamd haarscherp zien, zijn ziende blind. Zij zien alleen de buitenkant; ze staren zich blind op de wet, die in hun ogen superheilig is. Ze vergeten, waar het echt op aan komt: om het heil van deze mens.
Kijken en kijken is twee. Misschien mogen ook wij onze eigen ogen eens laten testen, naar Specsavers gaan. Mogen we eens met andere ogen kijken, Met nieuwe ogen kijken naar onze kinderen, partner, familie, vrienden. En dan kijken naar het hart. Naar de binnenkant van de ander. En dan zeggen: 'Ik zie iets goeds in jou!'. Zouden we dat vandaag eens durven doen? Kijken naar iemand, die je na staat, met nieuwe ogen en dan het goede in de ander zien. Een kwestie van visie.