Peter Versloot ‘mooie verhalen’
Peter Versloot is geestelijk verzorger in De Vijverhof in Capelle a/d IJssel en schreef onderstaande voor de protestantse kerk in Capelle a/d IJssel.
Na de vakantie hebben velen mooie verhalen. Ook Jezus vertelde vele verhalen – al hadden die veelal meer inhoud en betekenis. Het waren ‘gelijkenissen’. Wat zijn gelijkenissen eigenlijk? Wat bedoelen ze te zeggen? Een gelijkenis is een (ver)beeldend verhaal. Verhalen met een ‘dubbele bodem’. De discipelen vroegen zich af waarom Jezus in gelijkenis[1]sen sprak. Kon de boodschap niet direct(er) verteld worden? In Mattheüs 13 verlaat Jezus een huis en gaat zitten bij de zee. ‘Veel menigten verzamelden zich om Hem heen, zodat Hij in een schip ging zitten’. Jezus vertelt de gelijkenis van de zaaier en sluit af met: ‘Wie oren heeft om te horen, laat hij horen.’ Het gaat dus om horen. Maar je kunt horen zonder te luisteren (zijn we trouwens goed in…). Horen zonder te horen waar het om gaat. Het antwoord van Jezus op de vraag van de discipelen waarom Hij in gelijkenissen vertelt, luidt (vers 11): ‘Omdat het u (de discipelen, zij die echt willen luisteren en leren) gegeven is de geheimenissen van het Konink[1]rijk der hemelen te kennen, maar aan hen (zij die komen voor spektakel of om Jezus te betrappen op een verkeerd woord), is het niet gegeven om de geheimenissen van het Koninkrijk der hemelen te kennen’. Jezus zegt daarna in vers 12: ‘Want wie heeft (wie echt wil horen én luisteren), aan hem zal ge[1]geven worden (die zal begrijpen en toepassen) en hij zal overvloedig hebben (vrucht dragen), maar wie niet heeft, van hem zal afgenomen worden, zelfs wat hij heeft’.
Deze zin van Jezus klinkt hard. Maar voor het horen geldt: als je niet luistert om iets te willen begrijpen, dan zul je de boodschap niet ont[1]vangen. Zo ‘eenvoudig’ is het. Jezus vervolgt in vers 13: ‘Daarom spreek Ik tot hen door gelijkenissen, omdat zij niet zien, ook al zien zij, en niet horen, ook al horen zij, en ook niet begrijpen.’ Wat Jezus zegt, is zinloos als het hart niet ontvankelijk is: dan zullen de woorden niet landen, niet inbedden in je leven geen effect hebben. Jezus’ woorden zijn geen hapklare brokken. Zijn woorden moet je herkauwen, je moet ermee bezig blijven. Ze moeten diep in je hart, ziel en verstand door[1]dringen. Jezus benoemt het zo in vers 15: ‘Want het hart van dit volk is vet geworden, en zij hebben met de oren slecht gehoord, en hun ogen hebben zij dichtgedaan, opdat zij niet op enig moment met de ogen zouden zien en met de oren horen en met het hart begrijpen, en zij zich zouden bekeren en Ik hen zou genezen.’ Als je oren, ogen of hart gesloten blij[1]ven, dan beklijft Gods Woord niet. Dan komt het niet tot (uit)werking. Hoe is dat bij ons? Hebben wij oren, waarmee we horen én luisteren? Hebben wij ogen, waarmee we zien én (verder) kijken? Hebben wij een hart, dat klopt voor ons lichaam én om te leven voor het Koninkrijk zoals God dat voor ogen heeft? Jezus sprak vooral door gelijkenissen.
We moeten voorzichtig zijn met de boodschap die we uit gelijkenissen halen. Niet te snel denken de boodschap te weten, maar het verhaal in de context zien waarin de Here Jezus het heeft verteld. We moeten ontdekken wat de Here Jezus beoogde te zeggen. Dan kan er soms een heel andere boodschap uit komen dan je in eerste instantie denkt! Ik hoop dat Jezus tegen ons kan zeggen, zoals Hij tegen Zijn discipelen zei, dat ‘het u gegeven is de geheimenissen van het Koninkrijk der hemelen te kennen’. Wie oren om te horen heeft, die hore!