Nieuwsbericht toevoegen Overdenking toevoegen Agenda-item toevoegen

Tastbaar Evangelie

Ds. Teun Vrolijk is predikant in de protestantse Schenkelkerk in Capelle a/d IJssel en schreef onderstaande overweging.

In Trouw las ik over Louis Dupré (1925-2022), een Vlaams katholiek denker over de geschiedenis van de cultuur. Het deed hem verdriet dat de moderne cultuur vaak geen oog heeft voor de diepere dimensie van het bestaan. De schaduw van het nihilisme, die over Europa hangt, geeft veel moderne mensen een leeg, angstig gevoel. Toch hoopte hij dat er ook in die seculiere leegte ruimte zou zijn voor spiritualiteit, voor God. En dat de kerk mensen zou voortbrengen die zich niet afsluiten voor wat het alledaagse overstijgt. En dit tonen in hun overtuiging en levenshouding. Ook Tomáš Halík ziet in deze tijd zo’n teken. Hij schreef een mooi boekje: ‘Omdat God ernaar ver[1]langt mens te zijn’. Korte meditatieve gedachten bij Kerst en Pasen. Na de brand in de Notre Dame en de gesloten kerken in coronatijd, zegt hij: ‘Ik zie die lege, gesloten kerken als een teken van God en als oproep’. Zeker, die dichte kerken geven een waarschuwende vooruitblik. Ze kunnen ook wijzen op iets nieuws dat God met ons heeft. In tijd van crisis en zwakte kan Hij werken als bron van kracht in hen die liefde tonen die niet zichzelf zoekt.

Tekenen: voortekens van achteruitgang? Van een toekomst leeg en dreigend? Of, juist ruimte[1]makend voor de toekomst van Hem die is, die was en die kómt? Opvallend, in het laatste bijbelboek presenteert de Almachtige zich juist met dié naam! Omdat Hij komt, daarom is er hoop. We gaan weer een nieuw kerkelijk jaar in: tijd voor Advent. Hoe gaan we dat vieren? Hierboven staat de openingszin van de eerste brief van Johannes. Geláden woorden! Hier staat alles op het spel. Het hárt van zijn Boodschap: Het Woord dat leven is! Het is gekomen van God en onder ons verschenen. En dit woord waarin God zich uitspreekt – nóg steeds – draagt een naam: Jezus Christus! Hij is gekomen; onder ons, én vóór ons. Voor ons, zoals wij zijn – met al wat er aan ons deugt, en wat niet. Met ons kunnen én onze hulpeloosheid, ons volle bestaan én ons lege hart... Zo kwam Jezus. We zien Hem bezig: vergevend en helend, mensen terecht- en terugbrengend tot hun diepste zijn. Doorgaand waar wij het laten afweten. Alles (ver-)dragend in liefde tot het uiterste, het Kruis!

Hij, Gods liefde in eigen persoon. Nog steeds! In Hem spreekt God zich uit en toont Hij wat Hij wil: ons eeuwig leven geven, het leven in al zijn volheid. Opvallend, als je let op de werkwoorden die Johan[1]nes gebruikt: horen, zien, met de handen te tas[1]ten... Alsof hij zegt: Zo dichtbij Hem waren we. Oog- en oorgetuigen van het eerste uur. Betrouw[1]baar tastbaar Evangelie. Dichterbij kan ik het je niet brengen. Het enige wat je te doen hebt is: hoor het, zie het, neem het aan tot in je hart. En, lééf er uit. En na Advent komt Kerst in zicht. Ook dan is er een teken, dat ons leidt tot het Kind, tot het hart van God zelf! In een donkere wereld straalt Zijn licht. Of ons hart nu vol zorg is, in open harten wil Hij komen. En het vullen met zijn liefdevolle nabijheid.

Naar het overzicht